• Digital Humanities and Cultural Heritage
• Other research productsclose
• 2013-2022close
• Greek close

Το Άγιον Όρος κατά τον 14ο αι. αποτελεί το κέντρο για την μελέτη της ανάπτυξης της εντοίχιας ζωγραφικής στον ελλαδικό χώρο την περίοδο των Παλαιολόγων. Τα τοιχογραφικά σύνολα του Πρωτάτου ,της μονής Βατοπαιδίου και της μονής Χελανδαρίου κατά το πρώτο μισό του 14ου αι. αποτελούν εξέχοντα παραδείγματα της ζωγραφικής της περιόδου και των καλλιτεχνικών τάσεων που επικρατούν στο Άγιον Όρος. Με το πέρασμα του χρόνου οι τοιχογραφίες υπέστησαν φθορές, ενώ πολλές καλύφθηκαν από αλλεπάλληλα στρώματα αιθάλης. Αυτό οδήγησε τις κοινότητες του Αγίου Όρους κατά τον 18ο και 19ο αι. να καλέσουν νέα συνεργεία ζωγράφων ώστε να ανακαινίσουν τις παλαιότερες τοιχογραφίες. Στην διπλωματική εργασία θα μελετηθούν συνοπτικά τα χαρακτηριστικά των συνόλων αυτών κατά τον 14ο αι. Επίσης θα εξεταστεί από την μία ο τρόπος πρόσληψής τους από τους αγιογράφους του 18ου και 19ου αι. που εργάζονται ως ανακαινιστές ζωγράφοι στα ίδια σύνολα και από την άλλη ο τρόπος πρόσληψης τους μέσα στο νέο θεολογικό και κοινωνικό περιβάλλον που διαμορφώνεται στην αθωνική πολιτεία κατά τον 18ο αι. Mount Athos during the 14th c. is the center for the study of the development of wall painting in Greece during the Palaeologan period. The frescoes of Protato, the monastery of Vatopedi and the monastery of Chelandari during the first half of the 14th c. are outstanding examples of the painting of the period and the artistic trends that prevailed on Mount Athos. Over time, the murals were damaged, and many were covered with successive layers of soot. This led the communities of Mount Athos during the 18th and 19th centuries to invite new painter workshops to renovate the older murals. In the diploma thesis will be studied briefly the characteristics of these ensembles during the 14th c. Also, the way of their reception by the hagiographers of the 18th and 19th c. who work as renovating painters in the same ensembles and on the other hand the way of their reception in the new theological and social environment that was formed in the Athonite state during the 18th c.

Εξετάζοντας τον Σοβιετοφινλανδικό πόλεμο του 1939-1940, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ερωτήματα που απασχολούν τους μελετητές μέχρι σήμερα. Τα πρώτα εξ’ αυτών, περιστρέφονται γύρω από τα αίτια που οδήγησαν στην έκρηξη της σύγκρουσης. Για την κατανόησή τους, απαραίτητο είναι να διαφωτιστεί το ιστορικό παρελθόν των πρωταγωνιστών, καθώς οι ιδιαιτερότητές του, οι οποίες εκφράστηκαν βίαια στον «Χειμερινό Πολέμου». Η εξέλιξη του πολέμου, αποδείχθηκε δυσοίωνη για την ΕΣΣΔ η οποία ήλπιζε σε μία γρήγορη «διευθέτηση» του ζητήματος. Ως μία ανασκόπηση των Ρωσοφινλανδικών σχέσεων υπό το βάρος του ιστορικού της παρόντος, αυτή η εργασία δεν εστιάζει στην λεπτομερή εξιστόρηση των γεγονότων του Χειμερινού Πολέμου. Το έργο αυτό έχει ήδη γίνει αποτελεσματικά από ιστορικούς του 20ου και του 21ου αιώνα. Αντιθέτως, στόχο συνιστά η ανάλυση των παραγόντων που οδήγησαν στην πυροδότησή του, των συνθηκών που διαμόρφωσαν την έκβασή του, και η παρακαταθήκη του στο ιστορικό του μέλλον. Κατευθυντήριο γραμμή συνιστά, η παράθεση των βαθιά ριζωμένων φαινομένων που μορφοποίησαν τις ρωσοφινλανδικές σχέσεις πολύ πριν την έκρηξη του «Χειμερινού Πολέμου» και εξακολούθησαν να τις καθορίζουν μετά το πέρας αυτού. Βάσει αυτών, είναι εφικτή η δημιουργία μιας σφαιρικής άποψης για το παρελθόν των δύο χωρών καθώς και ένα μέτρο σύγκρισης για τις μελανές σελίδες του παρόντος που διανύουμε. The examination of the Soviet-Finnish War of 1939-40, generates questions which have concerned scholars to this day. The first of those questions, are related with the causes that provoked the outbreak of the conflict. In order to understand them in a better fashion, it is necessary to analyze the historical past of the protagonists, since it’s idiosyncratic nature was brutally expressed with the “Winter War” The development of the war, proved to be a rather ominous issue for the USSR, with the latter believing that the conflict would be swiftly resolved. As a review of the Russo-Finnish relationships under the weight of its historical present, this project does not focus on a detailed narration of the events of the Winter War. This venture has been settled effectively by historians of the 20th and 21st century. In contrast, this review aims to analyze the factors that provoked the outbreak of the war, the conditions that shaped its outcome and its consequences in its historical future. As a main guideline of this project, stand the deeply rooted phenomena that shaped the Russo-Finnish relationships far before the outbreak of the Winter War and continue to do so after its conclusion. Based on these, it is possible to create a spherical view for the past of the two countries, as well as a comparison measure for the dark pages of the present that we are currently transcending.

Μετά το πρώτο μισό του 4ου αιώνα, ο χριστιανισμός ορθώθηκε ως η αδιαμφισβήτητη, κυρίαρχη θρησκεία, στις θρησκευτικές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στα αχανή εδάφη της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Νωρίτερα αυτή την περίοδο, το εθνώνυμο Ἕλλην υιοθέτησε μια καινοφανή, θρησκευτική σημασία, προσδιορίζοντας τους "ειδωλολάτρες", νόημα που θα επικρατήσει μεταξύ των υπολοίπων κατά τους επόμενους αιώνες. Η βασιλεία του αυτοκράτορα Ιουλιανού (361-363) σηματοδότησε μια σύντομη διακοπή της αναπόφευκτης κυριαρχίας του χριστιανισμού. Στην παρούσα εργασία, μελετάμε τις λειτουργίες του εθνωνύμου Ἕλλην στο ιουλιανικό corpus, καθώς και σε συγχρόνους του Ιουλιανού λογίους, με σκοπό να φωτίσουμε την φιλοσοφική και θρησκευτική σκέψη του Ιουλιανού, καθώς και να συνεισφέρουμε στην ευρύτερη βιβλιογραφία για τις εθνοτικές ταυτότητες στην Ύστερη Αρχαιότητα. After the first half of the fourth century, the Christian doctrine appeared to be the indisputable, sovereign cult, in the religious conflicts that took place in the vast acreage of Late Roman Empire. Earlier this period, the ethnonym “Hellen” adopted a novice, “religiousbased” meaning, designating “pagans”, which would prevail among others in the following centuries. Emperor Julian’s reign (361-363) comprised a brief disruption of the inevitable domination of Christianity. In the present paper, we study the functions of the ethnonym “Hellen” in the julianic corpus, as well as in contemporary scholars, in order to illuminate the julianic philosophical and religious thought, as well as to contribute in the broad literature about ethnic identities in Late Antiquity.

Η παρούσα εργασία αφορά στην τέχνη της Γαλλίας και του ελλαδικού χώρου, ανάμεσα σε δύο επαναστάσεις, τη Γαλλική και την Ελληνική. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης παρατηρείται ότι η γαλλική τέχνη στρέφεται στην απεικόνιση μιας γυναικείας μορφής που αντιπροσωπεύει ένα από τα σημαντικότερα ιδανικά των Επαναστατών, την Ελευθερία. Στην παρούσα εργασία αναλύονται τα αίτια που οδήγησαν στη συγκεκριμένη απεικόνιση, καθώς και οι μορφές που έλαβε η Ελευθερία μέχρι το τέλος της Επανάστασης και την άνοδο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη στον Αυτοκρατορικό θρόνο. Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στην τέχνη που επικρατεί καθ' όλη τη διάρκεια της Ναπολεόντειας περιόδου, μέχρι και την επαναφορά της Ελευθερίας στην τέχνη, κατά την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830. Η Γαλλική Επανάσταση, και η Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα, άσκησαν σημαντική επιρροή σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο, όχι μόνο στον κοινωνικό και πολιτικό τομέα, αλλά και στον καλλιτεχνικό. Γι' αυτόν τον λόγο, αναλύεται εκτενώς η επίδραση που άσκησε η γαλλική τέχνη της Επανάστασης στην τέχνη του ελλαδικού χώρου κατά τα χρόνια της προετοιμασίας και έκρηξης της Επανάστασης. This Paper presents the Art of France and the Art in the Greek territory, between the two revolutions, the French and the Greek. During the French Revolution it was observed that French Art turned to the depiction of a female figure representing one of the most important ideals of the Revolutionaries, Freedom. This Paper analyzes the causes that led to this depiction, as well as the forms with which Freedom was depicted, until the end of the Revolution and the rise of Napoleon Bonaparte to the Imperial throne. Moreover, reference is made to the Art that prevailed throughout the Napoleonic period, until the restoration of the ideal of Freedom in Art, during the July Revolution of 1830. The French Revolution, and Napoleon's Empire, exerted considerable influence throughout Europe, not only in the social and political spheres, but also in the arts. For this reason, the influence of the revolutionary French Art on the art of Greek territory, during the preparation and explosion of the Greek Revolution, is extensively analyzed.

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 δεν υπήρξε απλά ένα γεγονός αντίστασης κατά του Οθωμανικού δεσποτισμού, αλλά κυρίως μια πράξη επαναστατική με σκοπό την ίδρυση δημοκρατικού εθνικού κράτους. Αναφερόμαστε σε ένα γεγονός μη γραμμικό αλλά δυναμικό και με αρκετές διακυμάνσεις, λόγω διαφορετικών παραγόντων, όπως ήταν για παράδειγμα ο φατριασμός και τα συμφέροντα σημαντικών οικογενειών, η εναλλαγή από την ατομική αντίληψη στη συλλογική συνείδηση με θεσμούς κρατικούς, η πορεία από την κατάσταση υποτελούς υπηκόου αυτοκρατορίας, σε πολίτη κράτους, καθώς και η διαφορετική στάση των Μεγάλων Δυνάμεων. Στην παρούσα εργασία θα ασχοληθούμε με την διεθνή διάσταση του Αγώνα και θα αναλύσουμε μέσα από την περιγραφή της Έκθεσης Αντικρύζοντας την Ελευθερία! Στη Βουλή των Ελλήνων δύο αιώνες μετά, τη σαφή σχέση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με την κλασική αρχαιότητα, συνεπώς και με την σύγχρονη υπόδουλη Ελλάδα στη συνέχεια. Η αντίληψη του κοινού παρελθόντος λειτούργησε συνδετικά και η διεθνοποίηση του Αγώνα άσκησε πιέσεις στις κυβερνήσεις των κρατών της Ευρώπης. Η εμπλοκή των Μεγάλων δυνάμεων, στα πρώτα βήματα της σύγχρονης πορείας του Έθνους υπήρξε καθοριστική. Η ναυμαχία του Ναβαρίνου στη συνέχεια σφράγισε αυτή τη σχέση με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο. Η αφηγηματική στοχοθεσία της Έκθεσης, που διοργανώθηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο, διατρανώνει με τον πιο σαφή και εναργή τρόπο τη διεθνοποίηση του ελληνικού ζητήματος αφενός, στην κρισιμότερη καμπή της συγχρονίας του και αφετέρου αντικαθρεπτίζει την διαχρονική αγαστή πορεία, Ελλάδας και Ευρώπης, μιας σχέσης που με τη συμβολή της κοινής μνήμης, δεν φθίνει αλλά σταθεροποιείται και ενισχύεται. Η τέχνη και ο πολιτισμός αποδεικνύεται στην πράξη, πως λειτουργούν ενωτικά, διδακτικά και στοχαστικά. The Greek war of independence of 1821 wasn’t just an event of resistance against the Ottoman empire, but mainly a revolutionary act having as goal the foundation of a democratic national government. We are referring to a not linear but dynamic event full of fluctations due to varrinet factors, such as factionalism and the interests of important families, the transition from individual perception to collective consciousness, based on state institutions, the progress from the state of a vassal of the empire to a state citizen, as well as the change of attitude of the Great European Powers towards the Greeks. In this particular project we will focus on the international impact of the Greek war of Independence, and we also analyze through the description of the exhibition ΄΄Beholding Liberty! At the Hellenic Parliament two centuries later΄΄, its clear relation between the European structure and Ancient Times, as well as the modern unredeemed Greeks. The realization of a common past worked in a connecting way between nations and the internationalization of the Greek War of Independence put pressure on the Governments of the Eyropean countries. The involvement of the Great Powers, in the first movements of the Nation’s contemporary progress played a determining role. The naval battle of Navarino established this relation in a distinctive way. The narrative aim of the Exhibition, which was organized by the Greek Parliament, demonstrates in a most clear and active way the internationalization of the Greek issue on the one hand in its most critical juncture in history and on the other hand by illuminating the timeless and admirable progress, of the Greece and Europe, a kind of relationship that does not recline, but which on the contrary is reinforced. Art and culture are actively proving to coexist in a uniting educational and reflective manner.

Οι θεωρίες των Άγγλων θρησκευτικών προσφύγων J.Ponet και Ch.Goodman, όπως αποτυπώνονται στις πραγματείες τους, αποτελούν την αφετηρία ενδιαφέροντος αυτής της μεταπτυχιακής εργασίας πάνω στην θεματική της τυραννομαχίας, όπως εκφράζεται η πολιτικοποίηση του προτεσταντικού δικαίου αντίστασης στους βίαιους διωγμούς στην Ευρώπη του 16ου αιώνα. Παρουσιάζεται μια σχέση συνέχειας της τυραννομαχικής γραμματείας μέσα από μια συγκριτική εξέταση, η οποία εκκινεί από τα επιχειρήματα νομιμοποίησης της άμυνας των Μεταρρυθμιστών το 1530 στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ακολουθεί την τροποποίησή τους φτάνοντας στην διατύπωση της τυραννοκτονίας το 1550 από τους Άγγλους συγγραφείς και καταλήγει στην ουγενοτική επιλεκτική αξιοποίησή τους το 1570. Προτάσσεται το φυσικό δίκαιο σαν συνδετικός άξονας, στην ανάπτυξη του οποίου η συμβολή των Μαριανών υπήρξε θεμελιώδης και το οποίο παρά την άλλοτε υποκρύπτουσα θρησκευτικότητά του οδήγησε σε μια εκκοσμίκευση της αντίληψης για την μοναρχία χάρη στην μετατόπιση της ιερότητας στους όρους συμβολαίου της κοινοπολιτείας. This master thesis takes as starting point the theories founded on two treatises of the religious exiles named J. Ponet and Ch. Goodman. The general thematic of tyrannomach theories is viewed as an expression of the politicization of Protestants facing religious persecution in 16th century Europe. It is suggested a continuity link through a comparative study, starting with the Lutheran defense arguments in Holy Roman Empire on 1530’ continuing with their radicalization from Marian exiles asking for tyrannicide on 1550’ and ending up with the conditional use of them from the Huguenots on 1570’. The role the Marian exiles played in developing the natural law is crucial because it serves as a bridge between the authors giving the possibility of covering the religious sentiment when it was needed and driving them in a secularized view of monarchy since its sacred hypostasis was displaced by the laws of commonwealth’s covenant.

Η παρούσα ερευνητική προσπάθεια πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2021-2022 στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Αλίμου (Αθήνα). Στόχος ήταν να εξεταστεί εάν το μάθημα της Ιστορίας της Γ' τάξης θα μπορούσε να γίνει πιο ελκυστικό και ευχάριστο και να υποστηριχθεί η ανάπτυξη οριζόντιων δεξιοτήτων, μέσω της αξιοποίησης των τεχνικών του ενδοσχολικού μουσείου, της λογοτεχνίας και του θεάτρου. Αναφορικά με τη μεθοδολογία ακολουθήθηκε η ποιοτική ερευνητική προσέγγιση (μελέτη περίπτωσης), λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις όλων των συμμετεχόντων και τα ενδιαφέροντά τους για τη δημιουργία του ερευνητικού θέματος. Η συλλογή δεδομένων διευκολύνθηκε με πολυτροπικά εργαλεία όπως: η συμμετοχική παρατήρηση, οι σημειώσεις πεδίου και οι ομαδικές συζητήσεις. Η θεμελιωμένη θεωρία αναπτύχθηκε ως η καταλληλότερη μέθοδος ανάλυσης δεδομένων. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι μαθητές μέσω της βιωματικής και συνεργατικής προσέγγισης, της διεπιστημονικής προσέγγισης, της θεατρικής και μουσειακής παιδαγωγικής, ήρθαν σε επαφή με ένα νέο περιβάλλον μάθησης, που υποστήριξε την ανάπτυξη της δημιουργικής φαντασίας και κριτικής σκέψης τους, τους έκανε κοινωνούς της δημοκρατίας στην πράξη και γενικά υποστήριξε την ολιστική ανάπτυξή τους. The present research endeavor took place during the school year 2021-2022 at the 3rd Primary School of Alimos (Athens). The aim was to examine whether the history lesson of the 3th grade could be made more attractive and enjoyable and to support the development of horizontal skills, through the utilization of the in-school museum, literature and drama techniques. Regarding the methodology, the qualitative research approach (case study) was followed, taking into account the opinions of all participants and their interests in the creation of the research topic. Data collection was facilitated by multimodal tools such as: participant observation, field notes and group discussions. Grounded theory was developed as the most appropriate method of data analysis. We concluded that students through the experiential and collaborative approach, interdisciplinary approach, drama and museum pedagogy, came into contact with a new learning environment that supported the development of their creative imagination and critical thinking, made them social of democracy in practice and generally supported their holistic development.

Στην εργασία παρουσιάζονται τα Προγυμνάσματα του Αφθονίου και του Λιβανίου και συγκεκριμένα η «Ανασκευή-Κατασκευή και η Θέσις» ως εργαλείο διδασκαλίας στην εποχή των συγκεκριμένων ρητοροδιδασκάλων αλλά και στη σύγχρονη εποχή. Η εργασία αποτελείται από δύο μέρη. Καταρχάς, επιχειρείται μια γενικότερη θεώρηση των συγκεκριμένων Προγυμνασμάτων και μια σύντομη παρουσίαση του έργου των δύο σημαντικών ρητόρων και ρητοροδιδασκάλων του τέλους του 4ου αιώνα μ.Χ. που τα αξιοποίησαν, του Λιβανίου και του Αφθόνιου. Ακολουθούν τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη μελέτη των ρητορικών εγχειριδίων τους. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας επιχειρείται μια σύγκριση των συγκεκριμένων Προγυμνασμάτων με τα αντίστοιχα Ρητορικά Δρώμενα και «αγωνίσματα» της σύγχρονης εκπαίδευσης στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Γίνεται μια σύντομη παρουσίαση αυτών με επικέντρωση του ενδιαφέροντος σε δρώμενα και αγωνίσματα που σχετίζονται με τις δραστηριότητες που είναι διεθνώς γνωστές ως Debate ή Original Oratory Speaking. Κλείνοντας, γίνεται μια προσπάθεια εξαγωγής συμπερασμάτων για την αξιοποίηση των αρχαίων Προγυμνασμάτων στην καλλιέργεια του προφορικού λόγου στη σύγχρονη εκπαίδευση. The paper presents the Progymnasmata of Afthonius and Livanius and specifically the "Reconstruction-Construction and the Thesis" which were used as a teaching tool in the era of these specific rhetoric teachers but also in the modern era. The work consists of two parts. The first part includes a presentation of the specific Progymnasmata and the work of the two important orators and rhetoric teachers who lived at the end of the 4th century AD, Livanius and Afthonius. The second part of the paper includes a comparison of the Libanius’ and Aphthonius’ Progymnasmata with the corresponding Rhetorical Events of both modern greek and global education. The paper focuses on Rhetorical events internationally known as Debate or Original Oratory Speaking.

Βασικό θέμα της μελέτης μας είναι η παρουσία της Αμερικής στην Ελλάδα κατά το χρονικό διάστημα 1821-1870. Μέσα από την έρευνα για τις νοητικές μεταφράσεις και αναπαραστάσεις για την Αμερική που κατασκεύασαν οι Έλληνες λόγιοι καταδεικνύουμε τη διεθνική διάσταση του εθνικού φαντασιακού και τις μεταβολές που αυτό υφίσταται ανάλογα με τις συγκυρίες της εποχής. Όσον αφορά την αρχιτεκτονική δομή της εργασίας, στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζουμε και αναλύουμε πώς χρησιμοποίησαν στο εργαστήριο της επανάστασης του 1821 οι εξεγερμένοι το παράδειγμα των επαναστάσεων της Αμερικής. Στο δεύτερο κεφάλαιο καταδεικνύουμε πώς μετά την επανάσταση το ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στην Αμερική μειώθηκε σημαντικά. Πλέον, το ενδιαφέρον εντοπίζεται σχεδόν αποκλειστικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τέλος, στο τρίτο κεφάλαιο της εργασίας μας εστιάζουμε στο πως απεικονίστηκαν στην Ελλάδα η δουλεία και ο εμφύλιος πόλεμος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η συζήτηση για αυτά τα ζητήματα αφορούσε στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ανάγκες και πολιτικές πρακτικές που σχετίζονταν με εσωτερικά θέματα. Αυτή η παρατήρηση αποτελεί το κεντρικό νήμα που διαπερνά όλη την αφήγηση μας. Καταληκτικά, λοιπόν, Η Αμερική στην πολιτική φαντασία των Ελλήνων : 1821-1870 μας καλεί να σκεφτούμε εκ νέου το εθνικό φαντασιακό στην Ελλάδα του 19ου αιώνα και τις πολλαπλές επιρροές που αυτό δέχτηκε από την διάθλαση ιδεών από την Αμερική. The main subject of our study is the presence of America in Greece during 1821-1870. Through research on mental translations and representations of America, created by Greek scholars, we demonstrate the transnational dimension of the national imagination and the changes it undergoes depending on the circumstances of the era. Regarding the architectural structure of the project, in the first chapter we examine and analyze how the revolutionaries used the example of the American revolutions in the Greek Revolution of 1821. In the second chapter we demonstrate how, after the revolution, the interest in what was happening in America decreased significantly. Now, the interest lies almost exclusively in the United States. Finally, in the third chapter of our project we focus on how slavery and the civil war in the United States were portrayed in Greece. The discussion on these issues, in the majority of cases, concerned the needs and political practices related to internal issues. This observation is the key point of our entire narrative. In conclusion, America in the political imagination of the Greeks : 1821-1870 invites us to rethink the national imagination in Greece of the 19th century and the multiple influences that it received from the refraction of ideas from America.

Η παρούσα εργασία θέτει ως στόχο την παρουσίαση της ελληνικής εκπαιδευτικής δραστηριότητας στο πλαίσιο λειτουργίας του ελληνορθόδοξου μιλλέτ στο Σαντζάκι του Δεδεαγάτς, οθωμανικής διοικητικής υποδιαίρεσης της Νότιας Θράκης, κατά την περίοδο 1903-1907. Η εργασία στηρίζεται σε έγγραφα ελληνικών προξενικών αρχών, συγκεκριμένα του Προξενείου Αδριανουπόλεως και του Υποπροξενείου Δεδεαγάτς, με ακόλουθη επεξεργασία μέσω της αξιοποίησης επιλεγμένης σχετικής βιβλιογραφίας. Αφετηρία αποτελεί η εξέταση του ιστορικού πλαισίου της ύστερης περιόδου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (β’ μισό 19ου-αρχές 20ου αι.), η άνοδος του βουλγαρικού εθνικισμού και παρουσιάζεται μια γεωγραφική, διοικητική και κοινωνικοοικονομική περιγραφή του Σαντζακίου του Δεδεαγάτς στο πλαίσιο της οθωμανικής διοικητικής διαίρεσης της Νότιας Θράκης. Στην συνέχεια, παρουσιάζονται τα συστατικά στοιχεία της ελληνικής εκπαίδευσης στην εν λόγω περιοχή κατά την περίοδο 1903-1907, σχηματικά από το κίνημα του Ίλιντεν έως και πριν το Κίνημα των Νεότουρκων, η αποτίμηση του έργου της καθώς και η εξέταση του ζητήματος της ηγεσίας αυτής. Συγκεκριμένα, στο πρώτο κεφάλαιο δίνεται η εικόνα της εκπαιδευτικής δραστηριότητας τόσο στο οθωμανικό κρατικό πλαίσιο όσο και στο πλαίσιο του ελληνορθόδοξου μιλλέτ στην ύστερη περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύεται το πλαίσιο της εκπαιδευτικής δραστηριότητας στο Σαντζάκι του Δεδεαγάτς που επικεντρώνεται στα σχολεία, στους μαθητές, στο διδακτικό προσωπικό, στα σχολικά προγράμματα, στις επιχορηγήσεις και στις επιθεωρήσεις. Στο τρίτο κεφάλαιο επιχειρείται να παρουσιαστεί ο βαθμός της ανάμειξης των προξενικών και μητροπολιτικών αρχών και των συλλόγων στην εκπαίδευση και να φανεί τυχόν ταύτιση ή σύγκρουση συμφερόντων. Επίσης, ερευνάται ο λόγος που ο εκάστοτε φορέας αναμειγνύεται ενεργά ή μη στα εκπαιδευτικά ζητήματα της περιοχής και το ποιος έχει την πρωτοκαθεδρία σε αυτά. Στο τέταρτο κεφάλαιο δίνεται η εκτίμηση της πορείας της ελληνικής εκπαιδευτικής δραστηριότητας, το πως αυτή συγκρίνεται με την αντίστοιχη βουλγαρική και τυχόν μέτρα που προτείνονται για τη βελτίωση της. Η εξέταση της εκπαίδευσης στο Σαντζάκι του Δεδεαγάτς προσφέρεται για την εξαγωγή σημαντικών συμπερασμάτων αναφορικά με την ανάδειξη του ρόλου του εθνικισμού στην ανάπτυξη της, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν στις πόλεις και τα χωριά καθώς και τον συσχετισμό μεταξύ των φορέων που εμπλέκονται στην εκπαίδευση της ελληνορθόδοξης κοινότητας. The present thesis aims to propound the Greek educational activity of the Greek Orthodox millet in the Sanjak of Dedeağaç, an Ottoman administrative subdivision of Southern Thrace, between 1903-1907. The thesis is based on documents of Greek consular authorities, specifically of the Consulates of Edirne and Dedeağaç, with subsequent processing through the use of selected relevant bibliography. The starting point is the examination of the historical context of the late period of the Ottoman Empire (second half of the 19th-early 20th century), the rise of Bulgarian nationalism and the presentation of a geographical, administrative and socio-economic description of the Sanjak of Dedeağaç in Southern Thrace under Ottoman rule. Afterwards, the thesis presents the components of Greek education in the period 1903-1907, schematically beginning from the Ilinden Uprising until the Young Turk Revolution, the evaluation of educational operation as well as the examination of the issue of leadership in education in general. Specifically, the first chapter presents education both in the context of the Ottoman Empire as a whole and in the Greek Orthodox millet in particular from 1856 onward. The second chapter analyzes the educational activity in the Sanjak of Dedeağaç focusing on schools, students, teaching staff, school curricula, grants and inspections. The third chapter presents the degree of involvement of consular and religious authorities in order to display any common or conflicts of interests. Also, it investigates their involvement in educational affairs and the issue of leadership of education of the Greek Orthodox millet. The fourth chapter presents the progress of Greek education, its comparison with the respective Bulgarian and measures proposed for its improvement in the near future. The present thesis hopes to draw significant conclusions regarding the importance of the role of nationalism in the development of education, the characteristics that differentiate it in urban and rural areas as well as the relation between the entities involved in the education of Greek Orthodox millet.