• Digital Humanities and Cultural Heritage
• Publicationsclose
• Research dataclose
• mya close

Equipment: Workstation EVA2 , notebook computer

Equipment: Workstation EVA2 , notebook computer

Equipment : an AKG C520 headset microphone connected to a multichannel recording device (Digidesign 003 Rack+ Factory Pro Mixer 12U) and linked up to a Mac computer; Glottal Enterprises two-channel electroglottograph (model EGG2); Piezoelectric Accelerometer from K&K Sound

Equipment : an AKG C520 headset microphone connected to a multichannel recording device (Digidesign 003 Rack+ Factory Pro Mixer 12U) and linked up to a Mac computer; Glottal Enterprises two-channel electroglottograph (model EGG2); Piezoelectric Accelerometer from K&K Sound

Equipment: Workstation EVA2 , notebook computer

Equipment: Workstation EVA2 , notebook computer

Equipment: Workstation EVA2 , notebook computer

Equipment: Workstation EVA2 , notebook computer

Equipment: Workstation EVA2 , notebook computer

Extrait de l'enregistrement , de la minute 37 à la minute 44. Description d'une journée typique à l'école de Meizzi (Hledan Township, Yangon) en 1964, pendant la période socialiste. La description, lue, comprend les horaires de classe, le serment d'allégeance, les prières et les 5 serments nationalistes que font les enfants le matin en arrivant à l'école, des informations sur les conditions du déjeuner, et les différents jeux auxquels les enfants peuvent s'adonner pendant la pause déjeuner. Chaque proposition de phrase est répétée 2 fois. “A l’école de Meizzi, on sonne la cloche quand il est bientôt l’heure d’aller en classe. C’est à 9h30 qu’on (y) va [en classe]. Tous les élèves se rassemblent en un seul endroit pour prier. Tout d’abord, ils s’inclinent trois fois devant le Bouddha, puis ils récitent la prière Awgatha. Ils doivent prêter serment de respecter les cinq préceptes moraux. Ils font des offrandes de fleurs et d’eau à boire, puis ils partagent leurs mérites [avec l’ensemble des êtres vivants en récitant une courte prière]. Ensuite, ils doivent réciter les cinq engagements des jeunes. Ces cinq engagements sont :1. Nous serons fidèles à la Nation birmane, au peuple, aux travailleurs et aux autochtones [originaires des différents groupes ethniques qui composent la Nation]. 2. Nous nous efforcerons de devenir de bons travailleurs en nourrissant notre ardeur pour la valeur du travail. 3. Nous entretiendrons des relations cordiales les uns avec les autres, en étant attentifs et prévenants. 4. Nous nous efforcerons de devenir des bâtisseurs et des défenseurs de la Voie vers le socialisme. 5. Nous exécuterons avec diligence les devoirs et les responsabilités qui nous seront donnés. Après avoir prêté ces cinq serments, les maîtres font des recommandations [aux élèves]. Ensuite, chacun doit se rendre dans sa classe respective. [Tout le monde] est en classe, prêt pour l'apprentissage des leçons. Quand la classe du matin se termine, c’est midi et bientôt l’heure d’aller déjeuner. Il n’y pas d’école jusqu’à treize heures. Pendant cette pause, ceux dont la maison est près [de l’école] rentrent manger chez eux. Pour d’autres, c’est la famille qui leur apporte [leur boîte à déjeuner]. Certains restent à l’école manger une collation. Dans l’enceinte de l’école, il n’y a pas de grand espace. Il n’y pas de terrain de jeux. Les élèves jouent et s’amusent comme ils peuvent aux abords de l’école. Il existe toutes sortes de jeux. Les filles font du saut en hauteur, jouent aux osselets, lancent des cailloux, sautent à la corde. Les garçons jouent au jeu du bâtonnet [jeu anglais du tip-cat], à la toupie, au trictrac [backgammon], aux billes. Garçons et filles forment deux équipes pour jouer à [ce qui ressemble un peu à] éperviers-sortez. A treize heures, ils retournent en classe. [Les élèves] finissent à quinze heures trente. Quand ils sortent de classe, ils doivent entonner des chants patriotiques et saluer le drapeau national. Dans certaines écoles primaires cependant, en raison du nombre important d’élèves, il faut couper [la journée] en deux temps [d’apprentissage]. Les élèves sont répartis entre la classe de la matinée et la classe de l’après-midi." Extract from recording , from minute 37 to minute 44. Description of a typical day in Meizzi school (Hledan township, Yangon) in 1964, under the Socialist regime. A man is reading a description of the school hours, the pledge of allegiance to the flag, the prayers and the 5 oaths to the nation that children take during the morning assembly, the dining hall, and the different sport activities children can do during their lunch break. Each sentence is repeated twice. "In Meizzi school, the bell rings when it is time to go to class. It is 9.30. All students gather to pray. First, they pay homage, bowing before the Buddha image three times. Then, they recite the prayer Awgatha. They must take the resolution to respect the five Buddhist precepts. They offer flowers and drinking water to the Buddha, and they share their merits [with all creatures by reciting a prayer]. Next, they recite the five commitments of the youth : 1. We will be loyal to the Burmese nation, the people, the workers, and the natives [from the different ethnic groups that compose the Nation]. 2. We will do our best to become good workers and nurture our fondness for the value of labor. 3. We will be kind to each other, and care for one another. 4. We will endeavor to build and defend the Way towards Socialism. 5. We will promptly carry out the duties and responsibilities given to us. After pledging these five oaths, teachers give recommendations [to the students]. Then, all must go to their classroom. [Everybody] is in class, ready to learn. When morning class is over, it is noon and soon time for lunch. There is no school until 1 p.m. During the break, students whose house is near the school go back home to have lunch. For others, the family brings [their lunch box]. Some stay at school and eat a snack. In the school premises, there is not much space. There is no playground. But in some ways, students play and have fun in the school surroundings. There are different kinds of games. Girls play high jump, jacks, throw stones, jump rope. Boys play tip-cat, top, backgammon, marbles. Boys and girls form two teams to play [what resembles the] bulldog game. At 1 p.m., they go back to classes. [Students] finish school at 3.30 p.m. When they leave their classroom, they must sing patriotic songs and pledge allegiance to the flag. However, there are two many students in certain schools and it is necessary to split [the day] into two [learning] times. Students are divided among the morning classes and the afternoon classes.” အသံသွင်းချက်မှကောက်နုတ်ချက် ၃၇ မိနစ် မှ ၄၄ မိနစ်ထိ။ ၁၉၆၄ ခုနှစ်၊ ဆိုရှယ်လစ်အစိုးရလက်ထက်၊ မယ်ဇီကျောင်း(လှည်းတန်းမြို့ နယ်၊ ရန်ကုန်မြို့)၏တနေ့တာအကြောင်းများဖော်ပြချက်။ အမျိုးသားတဦး (မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖတ်စာအုပ်ပါစာများကို ဝါကျတကြောင်းကို ၂ ကြိမ်စီ) ဖတ် ကြားခြင်း။ သူသည် ကျောင်းချိန်များ၊ နိုင်ငံတော်အလံကိုအလေးပြုခြင်း၊ ဘုရားရှိခိုးခြင်းနှင့် နိုင်ငံတော် သစ္စာ ဓိဌာန်ငါးချက်တို့အား ကျောင်းသားငယ်တို့ နံနက်ခင်းစုရုံးချိန်တွင်ပြုလုပ်ပုံ၊ ထမင်းစားခန်း၊ အမျိုးမျိုးသောအားကစားဆိုင်ရာလှုပ်ရှားမှုများအကြောင်းပြောဆိုသည်။ “မယ်ဇီကျောင်းမှာ ကျောင်းတက်တော့မယ်ဆိုရင် ခောင်းလောင်းတီးတယ်။ ကိုးနာရီခဲွမှာတက်တယ်။ ကျောင်းသူကျောင်သားတွေအကုန်လုံး ဘုရားရှိခိုးဖို့ တနေရာတည်းမှာ စုရုံးကြရတယ်။ ပထမဦးဆုံး ဘုရားကို ဦးသုံးကြိမ်ချပြီး သြကာသရွတ်ဆိုဝတ်ပြုကြတယ်။ ငါးပါးသီလယူရတယ်။ ပန်းကပ်၊ ရေချမ်းကပ်၊ နောက်ပြီးတော့ အမှျဝေကြတယ်။ အဲဒါပြီးရင် လူငယ့်အဓိဌာန် ငါးချက်ကိုဆိုကြရတယ်။ အဲဒီငါးချက်ကတော့၊ (၁)ကွျန်ပ်တို့သည် မြန်မာနိုင်ငံနှင့် တိုင်းရင်သားလုပ်သားပြည်သူများအပေါ သစ္စာရှိပါမည်။ (၂)ကွျန်ပ်တို့သည် လုပ်အားတန်ဖိုးချစ်မြတ်နိုးသောစိတ်ကိုမွေးမြူ၍ လုပ်သားကောင်းဖြစ်မြေှာက်အောင် ကျုိးစားပါမည်။ (၃)ကွျန်ပ်တို့သည် လူလူချင်းညှာတာထောက်ထားသော အသိစိတ်ဓါတ်ဖြင့်ဆက်ဆံပါမည်။ (၄)ကွျန်ပ်တို့သည် ဆိုရှက်လစ်လူ့ဘောင်တည်ဆောက်သူများ၊ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်သူများဖြစ်အောင် ကျုိးစားအားထုတ်ပါမည်။ (၅)ကွျန်ပ်တို့သည် ပေးအပ်သောတာဝန်နှင့်ဝတ္တရားများကို ကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်ကြပါမည်။ အဲဒီသစ္စာအဓိဌာန်ငါးချက်ကုိရွတ်ဆိုပြီးရင် ဆရာများက ဆုံးမစကားပြောကြတယ်။ ပြီးနောက် ကိုယ်အတန်းကိုယ်အသီးသီးသွားကြရတယ်။ ကျောင်းတက်ြပီ။ သင်ခန်းစာသင်တော့မယ်။ မနက်ပိုင်းသင်ပြီးရင် နေ့လယ်ပိုင်းဆယ်နှစ်နာရီကျရင်၊ နေ့လယ်မုန့်စားလွှတ်ချိန်ရောက်လိမ့်မယ်။ တစ်နာရီအထိကျောင်းလွှတ်မယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ တချု့ိလဲ အိမ်နီးရင် အိမ်ပြန်ပြီးထမင်းစားကြတယ်။ တချု့ိလဲ အိမ်ကလာပို့တယ်။ တချု့ိလဲ ကျောင်းမှာဘဲ မုန့်ပဲသရေစာ စားကြတယ်။ ကျောင်းဝင်းထဲမှာ နေရာကျယ်ကျယ်မရှိဘူး။ ကစားကွင်းမရှိဘူး။ တချု့ိကျောင်းတွေမှာတော့ ကစားကွင်းရှိတယ်။ ဒီကျောင်းမှာတော့ ကျောင်းပတ်ဝန်းကျင်မှာဘဲ ဖြစ်သလိုကစားကြရတယ်၊ ဆော့ကြရတယ်။ ကစားနည်းတွေကတော့ စုံနေတာဘဲ။ မိန်ကလေးတွေက ဖန်ခုန်တယ်၊ ဇယ်တောက်တယ်၊ ဂုံညှင်းထိုးတယ်၊ ကြိုးခုန်တယ်။ ယောက်ျားလေးတွေက ကျည်းသားရိုက်တယ်၊ ဂျင်ပေါက်တယ်၊ ဂါမှန်ကဲတယ်၊ ဒုံပစ်တယ်။ ယောက်ျားလေးရော မိန်ကလေးရော အသင်းခွဲပြီးထုပ်ဆီးတိုးတယ်။ တစ်ချက်ထိုးရင်ကျောင်းပြန်တက်ရော။ ညနေသုံးနာရီခွဲတော့ ကျောင်းဆင်းတယ်။ ကျောင်းဆင်းချိန်မှာ နိုင်ငံတော်သီချင်းဆိုပြီး နိုင်ငံတော်အလံအလေးပြုကြရတယ်။ တချု့ိမူလတန်းကျောင်းတွေမှာတော့ ကျောင်းသားသိတ်များလို့ နှစ်ချိန်ခွဲထားရတယ်။ မနက်ပိုင်းတချိန်၊ ညနေပိုင်းတချိန် ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို ခွဲပြီးသင်ပေးတယ်။" Extrait de l'enregistrement , de la minute 37 à la minute 44. Description d'une journée typique à l'école de Meizzi (Hledan Township, Yangon) en 1964, pendant la période socialiste. အသံသွင်းချက်မှကောက်နုတ်ချက် ၃၇ မိနစ် မှ ၄၄ မိနစ်ထိ။ ၁၉၆၄ ခုနှစ်၊ ဆိုရှယ်လစ်အစိုးရလက်ထက်၊ မယ်ဇီကျောင်း(လှည်းတန်းမြို့ နယ်၊ ရန်ကုန်မြို့)၏တနေ့တာအကြောင်းများဖော်ပြချက်။ Extract from recording , from minute 37 to minute 44. Description of a typical day in Meizzi school (Hledan township, Yangon) in 1964, under the Socialist regime.