• Digital Humanities and Cultural Heritage
• Publications close
• Research data close
• Research software close
• Other research products close
• English close
• YÖK Açık Bilim - CoHE Open Science close

Magical Realism is an inspiring art movement which is mostly seen in literature today, and may also found expression in painting and cinema. It can be briefly defined as the combination of realism and fantasy in such a way that `magical element grow organically out of the reality portrayed` (Faris, 1995: 163). I suggest that the duality which magical realism requires can also occur in electroacoustic music, when field recordings —since they narratively represent the 'reality'— are blended with any other artificial sound world: Because the sound world we `create` with instruments or electronic, synthesized, transformed, processed, manipulated or moulded sounds doesn't actually exist in real life, it can be treated as the fantastic content of such an electroacoustic work. Although it is convenient to understand the term 'field recording' as a documentary medium, I would rather use it as a creative way of interacting with reality. Since listening to everyday sounds, or maybe just hearing them as a selective perception, is a guide of inspiration for composers, recording our own listenings can offer alternative perspectives with the feeling of an absolute liberation from the classical compositional approaches. Besides, the breaking down of the boundaries between 'music' and 'sound' in 20th century resulted in 21st century as an explotion of interest in 'sound'. As a matter of fact in the contemporary scene, field recordings found scope in compositions, performances, installations, multimedia and in sound maps. Recording, as an operation, is a way of amplifying listening experience. So the focus of interest of this research is the listening experiences that are turned into electroacoustical compositions. In this research, Magical Realism was analysed as a literary genre and its four key features were explained briefly. It was demonstrated that these characteristics, which I gave the titles 'interpenetration of irreconcilable worlds', 'critical lens of postcolonialism', 'emergence of new space, time, identity', and 'mythic narrative', can also be provided in some electroacoustic works using field recordings. Ten examples of electroacoustic music, which I appreciate as good role models in this respect, were studied. Also, historical links between magical realism and field recording were traced. My research showed that both of them have their roots in 1920s of Weimar Germany. Thus it was determined that there is a network of relations between the concepts cinematic recording, new objectivity, musique concréte, and surrealism; and this network of relations considerably supports the argument of this research. Büyülü Gerçekçilik günümüzde çoğunlukla edebiyatta görülen, resim ve sinemada da ifade bulmuş ilham verici bir sanat akımıdır. Kısaca, `büyülü ögenin betimlenen gerçeklik içinden organik olarak büyüdüğü`, gerçekçilik ile fantezinin kombinasyonu olarak tanımlanabilir (Faris, 1995: 163). Alan kayıtları —'gerçeği' öyküsel olarak sunmalarından kelli— herhangi bir yapay ses dünyasıyla harmanlandığında, büyülü gerçekçiliğin gerektirdiği dualitenin elektroakustik müzikte de ortaya çıkabileceğini öne sürüyorum: Çünkü enstrümanlarla veya elektronik, sentetik, dönüştürülmüş, işlenmiş, değiştirilmiş ya da şekillendirilmiş seslerle 'yarattığımız' ses dünyası aslında gerçek hayatta var olmadığından, böyle bir elektroakustik çalışmanın fantastik içeriği olarak ele alınabilir. Her ne kadar 'alan kayıdı' tabiri bir belgeleme aracı olarak anlaşılmaya elverişliyse de, ben gerçekle etkileşime girmenin yaratıcı bir yolu olarak kullanmayı tercih ediyorum. Günlük sesleri dinlemek ya da sadece algıda seçicilik olarak onları duymak besteciler için bir ilham rehberi olduğundan, kendi dinlemelerimizi kaydetmek, klasik kompozisyonel yaklaşımlardan mutlak bir azat hissiyle birlikte, alternatif perspektifler sunabilir. Kaldı ki 20. yüzyılda 'müzik' ile 'ses' arasındaki sınırların kalkması 21. yüzyılda 'ses'e karşı bir ilgi patlamasıyla sonuçlandı. Nitekim alan kayıtları çağdaş sahnede kompozisyonlarda, performanslarda, enstalasyonlarda, multimedyada ve ses haritalarında faaliyet alanı buldu. Kaydetmek, bir operasyon olarak, dinleme deneyimini amplifiye etmenin bir yoludur. O yüzden bu araştırmanın ilgi odağı elektroakustik kompozisyonlara dönüşmüş dinleme deneyimleridir.Bu araştırmada Büyülü Gerçekçilik bir yazınsal janr olarak analiz edilmiş ve dört temel niteliği kısaca anlatılmıştır. 'Uzlaşmaz dünyaların iç içe geçmesi', 'postkolonyalizmin eleştirel merceği', 'yeni alan, zaman, kimlik oluşumu' ve 'mitik öyküleme' olarak başlıklandırdığım bu özelliklerin, alan kayıtları kullanan bazı elektroakustik çalışmalarda da sağlanabileceği gösterilmiştir. Bu bağlamda iyi birer rol model olabileceklerini düşündüğüm on adet elektroakustik müzik örneği incelenmiştir. Ayrıca, büyülü gerçekçilik ile alan kayıdı arasındaki tarihsel bağlantıların izi sürülmüştür. Araştırmam, her ikisinin de kökeninin 1920'lerin Weimar Almanyası'nda olduğunu göstermiştir. Böylece sinematik kayıt, yeni nesnellik, somut müzik, sürrealizm kavramları arasında bir ilişki ağı olduğu; ve bu ilişki ağının da bu araştırmanın argümanını oldukça desteklediği saptanmıştır. 99

Bu çalışmanın konusu, sosyal ilişkiler içinde olan ve ?işbirliği?, ?katılımcılık? yöntemlerini kullanan sanat pratikleri kapsamındaki kentsel mekan bağlamındaki tartışmalarını içeren (kent, mahalle, kamusal alan) yapıt ve projelerinin analiz edilmesidir. Analizin merkezinde, ?yerellik? kavramının bu tür sanat pratiklerinde araştırılması ve bu kavramın sanat pratiklerindeki söylemsel etkinliğinin incelenmesi yer almaktadır. Çalışma, günümüzde tartışılan ?yerellik? kavramının belirli sanat partiklerinde araştırılması ve analiz yapılırken hangi eleştirel parametrelerin ele alınması gerektiği üzerinedir. Tezde, uluslararası 47 sanat projesi ve 29 sanatçı analizi yer almaktadır. Çalışma iki yapıdan oluşmaktadır; birincisi kaynakça araştırması, kuramsal tartışmalar ve ?yerellik? kavramını yeniden kurmaya çalışan bölümlerdir. İkinci yapısı ise örneklem alınan sanat pratiklerini içeren sanatçı ve sanat işleri kataloğudur. The theme of this research is about the socially engaged art practices that are using methods of ?collaboration?, ?participation?, which are in context of urban space (urban, neighborhood, public space) and spatial politics. The research is based on questioning and researching the term ?locality? and its discursive role in related contemporary art practices. This study is about the research of the concept of ?locality? in related contemporary art practices and the question of criteria in analyzing such practices. This study includes analysis of international 47 art projects and 29 artists. The research based on two parts; the first part is chapters that on bibliography research, theoretical discourses and the restructuring the concept of ?locality?. The second part is a catalog of information that contains sampling artists and their artworks. 255

Bu çalışmada Hamparsum notasyon sistemiyle yazılmış kaynakların edisyon kritiğinde uygulanabilecek metodolojik bir örnek sunulmaktadır. Bu tezin konusunu oluşturan YZPER2 kodlu Hamparsum yazması, erken 20. yüzyılın en önemli Türk Müziği temsilcilerinden bestekâr, ûdî, müzikolog Ali Rifat Çağatay'ın (1867-1935) özel arşivinde yer almaktadır. Bu yazma, 21 adet Hamparsum notasıyla yazılmış saz eseri içermektedir. Bu çalışmada kullanılan metodolojinin ana parametreleri, Almanya'da Münster Üniversitesi Müzikoloji Enstitüsü tarafından yürütülen ve 19. yüzyıl Türk Müziği notasyon kaynaklarının çeviri yazısı ve edisyon kritiği üzerine çalışmalar yapan Corpus Musicae Ottomanicae (CMO) araştırma projesi tarafından belirlenmiştir. Çalışmanın son bölümü, yazmada kullanılan notasyon sisteminin özgün paleografik ve ortografik özelliklerini, yazmanın tarihsel kaynak olarak önemini ve diğer sonuç odaklı yorumları içermektedir. This dissertation provides a methodological example of critical edition for sources in Hampartsum notation. YZPER2 , the Hampartsum manusript of this study belongs to the private archive of Ali Rifat Çağatay (1867-1935), a significant musical figure of Turkish Music during early twentieth century. The manuscript consist of 21 compositions belonging to instrumental genre of makâm music. Guidelines of the methodology are developed by Corpus Musicae Ottomanicae (CMO), a research project carried out by Institute for Musicology at the University of Münster in Germany.The final commentaries of the critical edition covers paleographic and orthographic specifications of the notation system and the value of the manuscript as a historical source. 324

21. yüzyılda kültür, politikada stratejik bir öneme sahiptir. Etnomüzikolojik çalışmaların merkezi haline gelen unutulmaya yüz tutmuş geleneksel müzik ve oyunların sürdürülebilirliği, kültür politikaları ile ilgili teorik yaklaşımları, bunların somut olmayan kültürel miras ile olan ilişkilerini ve bu alanda rol alan tüm paydaşları anlamamızı gerekli kılmaktadır. Domaniç bölgesinde geleneksel oyun ve müzikler, göç ve toplumsal cinsiyet ayrımcılığı nedeni ile yok olma tehlikesi ile karşı karşıyadır. Yerel kültürün yaşatılması için atılacak adımlar disiplinlerarası çalışmayı da beraberinde getirmiştir. Bu çalışma, uygulamalı etnomüzikoloji, sürdürülebilirlik ve kültür politikaları disiplinleri çerçevesinde farklı bireysel gereksinimlere ve değişkenlere uyum sağlamaya açık dört boyutlu bir kültürel sürdürülebilirlik modeli sunmaktadır. Culture in the 21st century has acquired a new, strategically important place in politics. The sustainability studies of almost forgotten traditional music and dance cultures, which has become a centre of ethnomusicology, require an understanding of cultural policies and their relationship to both intangible cultural heritage and the associated stakeholders.The traditional music and dances of the Domaniç region are in danger of vanishing. The sustainability of this culture necessitates a cross-diciplinary approach. This study offers a four-dimensional cultural susutainability model which can be adapted to different requirements and variables within the scope of applied ethnomusicology, sustainability and cultural policy. 254

This thesis analyses the situation of the Syrian Armenians during the last decades of the nineteenth and the first quarter of the twentieth centuries. The central position of the Provinces of Aleppo and Damascus, parts of today?s Syria, for both the Armenian communities of Aleppo and Damascus and the Ottoman Empire are the main incentives that determine the focus of this study as Syrian Armenians. Apart from the representation of the social, economic, political, religious, cultural and educational life of the Armenian communities in the Provinces of Aleppo and Damascus, the thesis also includes information about the situation of them during the relocation process. Within this context, the thesis also includes information representing the issue of Armenian Question in a different aspect since untouched fields of research, the cases of Aleppine and Damascene Armenians, provide some similarities and differences with the Armenian community?s situation in the Ottoman Empire before World War I and during the relocation process.Keywords: Armenians, Syrian Armenians, Aleppo, Damascus, Armenian Question Bu çalışma, 19. Yüzyılın son yılları ile 20. yüzyılın ilk çeyreğinde Suriye Ermenilerini incelemiştir. Günümüzde, büyük ölçüde Suriye sınırları içerisinde bulunan, Halep ve Şam vilayetlerinin, Halep ve Şam'da bulunan Ermeni milletleri ve Osmanlı Devleti açısından sahip olduğu merkezi önem, tez konusunun Suriye Ermenileri olmasında belirleyici olmuştur. Bu tez, Halep ve Şam vilayetlerinde bulunan Ermenilerin sosyal, ekonomik, politik, dini, kültürel ve eğitim hayatlarını sunmanın yanı sıra, tehcir sürecinde bu bölgedeki Ermeni toplumlarının durumları ile ilgili bilgiler de içermektedir. Bu bağlamda tez, Ermeni sorununa, Halep ve Şam'da bulunan Ermeni toplumları örneğinden hareketle farklı bir açıdan yaklaşan bilgiler sunmaktadır ki bu örnekler I. Dünya Savaşı öncesinde Osmanlı İmparatorluğundaki Ermeni toplumunun durumu ve tehcir sürecindeki Ermenilerin durumu ile bazı benzerlik ve farklılıklar arz etmektedir.Anahtar Kelimeler: Ermeniler, Suriye Ermenileri, Halep, Şam, Ermeni Sorunu 173

Bu çalışmanın amacı Reji şirketinin kuruluşundan sonra artan tütün kaçakçılığını tanımlamaktır. Bu tanımlama için Reji Şirketinin kuruluşundan sonra tütün sektöründe ortaya çıkan değişikliklere ve bu bağlamda artan kaçakçılık ile Reji şirketinin ilişkisine değinilecektir.Osmanlı tütün üreticileri 1883 yılında kendi yaşam alanlarını denetleyen bir yapı ile karşılaştılar. Reji şirketi iyi örgütlenmiş yapısıyla tütün üretiminin ve ticaretinin belirli kurallar çerçevesinde yapılmasını sağlamaya çalıştı. Şirket ayrıca tütün üretimi ve ticareti üzerinde etkin denetim sağlamak için kolcu olarak bilinen silahlı güvenlik güçlerine sahipti. Kolcular şirketin başarısının arkasındaki en önemli etkenlerden biriydi. Sektörde ki değişikliklerden olumsuz etkilenen, üretici ve tüccar alternatif yapılanmalar içerisine girerek tütün sektöründe var olmaya devam etti. Alternatif yapılanmaların bir örneği olarak, `kaçakçılık? bu dönemde oldukça popüler hale geldi. Farklı toplumsal gruplar daha fazla kazanç elde etmek veya Reji?nin onları sektör dışına itmesinden dolayı doğrudan kaçakçılığa yöneldi veyahut kaçakçı olarak kabul edilen toplumsal gruplarla işbirliğine gitti.Osmanlı hükümeti bu problemi çözmek istese de Reji ile tütün sektörünün paydaşları arasında bir orta yol bulamadı. Bunun en temel nedeni hükümet ile Reji?nin kaçakçılık tanımının farklı olmasıydı. Osmanlı Devleti?ne gore, kaçakçılık şehirler arasında izinsiz ve silahlı şekilde dolaşarak hem güvenlik zaafiyetine neden olan hem de kaçak ticaret yapan gruplar için kullanılmalıyken, Reji şirketi, izinsiz üretim yapan çiftçiden, izinsiz satış yapan tüccara kadar bir çok üreticiyi ve tüccarı kaçakçı olarak kabul etmekte ve Osmanlı hükümeti buna açıkça karşı çıkmaktaydı. Hükümet, güvenlik zaafiyetine ve bazen de ölümlere neden olan bu grupları ayrıca eşkiya olarak kabul ederken, Reji şirketi kaçakçı olarak kabul ettiği tüm toplumsal grupları aynı zamanda eşkiya olarak kabul ederek devlet desteği olmadan kaçakçılığın dolayısıyla da eşkiyalığın bitirilemeyeceğini iddia ediyordu.Böyle bir durumda orta yolu bulamayan hükümet, idareyi değiştirecek alternatif bir yapıyı da daha önceden Duyun-i Umumiye ile imzaladığı anlaşmalardan dolayı kuramadı. Hükümet ayrıca şirketi maddi krizler karşısında hızlca avans alabileceği bir kurum olarak görmekteydi ve bu yüzden bir çok olumsuzluğa göz yummak zorunda kalmıştı. Bu şartlar altında Reji şirketi tütün sektörünü 1883 yılından 1925 yılına kadar kontrol etmeye devam etti. This study aims at introducing the tobacco smugglers after the foundation of the Régie Company. It examines the changes in the tobacco sector after the foundation of the Régie Company and researches the relationship between the increase of smuggling and the Régie Company. The Ottoman tobacco producers faced a new company, which controlled their mainstay crop in 1883. The Régie Company was a well-organized administration controlling the revenues from tobacco. The company also had its own security force namely kolcu. Kolcus were the keystone to the company?s success to control tobacco cultivation and gain more money. Tobacco producers and merchants who had problems with this new system created their own responses. As one of those responses, number of tobacco smugglers rapidly increased. Many people from different areas of the economy attended to the smugglers to make more money. In addition, many farmers were forced into smuggling because of the Régie?s maltreatment toward them.The Ottoman government also tried to fix the problems between the company and the people in tobacco sector, but it did not develop new ideas to change the situation. The government defined smuggling in a different manner from the company. While the government accepted the professional tobacco traders who sold their crops illegally as smugglers, the company designated as smugglers those who cultivated tobacco without licenses, people who minced tobacco in their home-factories, people who sold equipments for home-factories, and people who trafficked contraband. Under such a contradictory definition, the Ottoman government did not find a compromise. The government also did not create a new alternative administration because of the agreements between the Ottoman Public Debt Administration and the State. It also used the company as a monetary source and took advances if there were fiscal problems. The Régie Company continued to control the Ottoman tobacco sector from 1883 until 1925. 122

Bu tez, 1960 ve 1990 yılları arasında, Ermeni sorununun, Ermeni milliyetçiliğinin bir boyutu olarak yeniden ortaya çıkışını ve bunun Türkiye üzerindeki etkilerini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Çok boyutlu özelliği ile Ermeni sorunu, tartışmaya oldukça açık, siyasi bir meseledir. Ermeni sorunu, Ermeni milliyetçiliğinin bir uzantısı olarak, Osmanlı Ermenilerinin otonomi talepleri ile ondokuzuncu yüzyılda ortaya çıkmıştır. Emperyalist devletlerin ilgisi ile Ermeni sorunu, özellikle 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı'ndan sonra, uluslararası bir sorun haline gelmiştir. Bu sorun, Birinci Dünya Savaşı'nda doruk noktasına ulaşmış olmasına rağmen, 1923 senesinde Lozan Barış Antlaşması ile uluslararası gündemden düşmüştür. İkinci Dünya Savaşı sonrasında, Sovyetler Birliği lideri Joseph Stalin tarafından uluslararası bir sorun haline dönüştürülen Ermeni sorunu Soğuk Savaş döneminde Türkiye'ye karşı politik bir koz olarak kullanılmıştır. Özellikle 24 Nisan 1965 tarihi, Ermeni sorununun Ermeni milliyetçiliğinin bir boyutu olarak yeniden gündeme getirilmesinde önemli bir dönüm noktası olmuştur. 1965 yılından itibaren, Ermeni Diasporası Ermeni sorununu ?Büyük Ermenistan? hayalini gerçekleştirecek bir siyasi araç olarak kullanmaktadır. Bugün, Ermeni sorunu, Türkiye'nin diğer ülkelerle, özellikle Ermenistan Cumhuriyeti ve Amerika Birleşik Devletleri ile olan ikili ve çok yönlü ilişkilerini olumsuz yönde etkilemektedir. Bu gerçekler de bu tezde, Ermeni sorununun Ermeni milliyetçiliğinin bir boyutu olarak yeniden ortaya çıkışının tarihsel geçmişini ve 1960-1990 yılları arasında Türkiye üzerindeki etkilerini ortaya koymak ve akademik literatüre katkıda bulunmak için analiz edilecektir.Anahtar kelimeler: Ermeni Sorunu, 24 Nisan 1915, 24 Nisan 1965, Ermenistan, Türkiye, Ermeni Diasporası, Amerika Birleşik Devletleri This thesis aims to analyze the re-emergence of the Armenian question as an aspect of Armenian nationalism and its effects on Turkey between the years 1960 and 1990. The Armenian question is a very controversial political issue with its multi-dimensional characteristic. The Armenian question emerged with the Ottoman Armenians? autonomy demands as an extension of Armenian nationalism in the nineteenth century. With the interest of the imperialist states, the Armenian question became an international problem especially after the Ottoman-Russian War of 1877-1878. Although the Armenian question reached its peak in World War I, it dropped from the international agenda by the Peace Treaty of Lausanne in 1923. After World War II, the Armenian question was transformed into an international issue by Joseph Stalin the leader of the USSR that was used as a political trump against Turkey in the Cold War period. Especially, the date April 24, 1965 became a remarkable turning point in the re-emergence of the Armenian question as an aspect of Armenian nationalism. Since 1965, the Armenian Diaspora has used the Armenian question to materialize dream of the ?Greater Armenia.? Today, the Armenian question has affected Turkey?s bilateral and multilateral relations with other countries especially with the Republic of Armenia and the United States of America. By this thesis, these whole facts will be analyzed to expose the historical background of the re-emergence of the Armenian question as an aspect of Armenian nationalism, and its effects on Turkey between the years 1960-1990, and to contribute to the academic literature.Keywords: Armenian Question, 24 April 1915, 24 April 1965, Armenia, Turkey, Armenian Diaspora, United States of America. 144

Bu tez uluslararası haber ajanslarının-özellikle Reuter ve Havas- Osmanlı İmparatorluğu'nda kuruluşlarını, faaliyetlerini ve Osmanlı Devleti ile ilişkilerini konu edinmektedir. 19. yüzyıl Avrupa emperyalizmine sahne olurken uluslararası iletişim bu yayılmacı uygulamaların önemli ihtiyaçlarından biriydi. 19. yüzyılın ortasında yaygın olarak hizmete başlayan uluslararası haber ajansları telgrafın icadıyla birlikte bu yayılmacılığın önemli araçlarından biri oldu. Havas Kırım Savaşı'nda İstanbul'a muhabir gönderirken 1860'ların ortasından itibaren Havas ile Reuter Osmanlı Devleti'nin başkentinde bürolar açtılar. Ajanslar Osmanlı basını için haber kaynağı olurken ticaret çevresi de bundan istifade etti. Osmanlı Devleti ise kısa sürede ajansların en mühim müşterisi haline geldi. Ancak Osmanlı Devleti çok geçmeden ajansların Avrupa'ya yolladığı ve İstanbul'da servis ettiği haberleri `kötü niyetli ve düşmanca` olmalarından dolayı `tehdit` olarak görmeye başladı. Buna karşın Osmanlı Devleti'nin basını idare etmek için kurumsal altyapısı mevcut değildi. Osmanlı Devleti ile ajanslar arasında `karşılıklı bağımlılık ilişkisi` bulunduğundan iki taraf da birbirlerinin imkânlarından istifade etmeyi denediler. Menfaatler çakışınca ise karşılıklı mücadele kaçınılmaz oldu. Uluslararası haber ajansları kendi aralarında işbirliği yapıp merkezlerinin bulunduğu devletlerin siyasi etki alanlarına göre dünyayı paylaşırken Osmanlı Devleti için Havas ile Reuter büyük rekabet içine girdi. Emperyalizm sürecinde Avrupa devletlerinin birer araçları olan ajanslar Osmanlı İmparatorluğu'nda nüfuz edinme arayışlarının bir parçası oldular. Osmanlı Devleti ise bunun karşısında bir obje olmamış; verdiği mücadele ile özne olmayı denemiştir. This dissertation explores the establishment, development and activities of international news agencies, particularly Reuter and Havas in the Ottoman Empire; and their relations with the Ottoman State. While the European imperialism dominated the nineteenth century, international communication was one of the main necessities of this expansion. The agencies, which mainly began their services in the mid-nineteenth century, became one of the significant tools of this expansion with the advent of telegraph. After occasional reporting of Havas in Istanbul during the Crimean War, both the French agency and Reuter established their offices in the Ottoman capital in the mid-1860s. However, the Ottoman State perceived the agencies as a `threat` because of their `malicious and detrimental` stories that they cabled to Europe and distributed in Istanbul. Yet, the Ottoman State lacked the institutional groundwork in order to manage the press. The relations between the Ottoman State and the international news agencies were interdependent and they pursued to benefit from the capabilities of each other. However, mutual struggle was inevitable when their interests conflicted. The agencies shared the world according to their respective empires' political sphere but Havas and Reuter were in a hard competition in Istanbul. They also served as instruments of their respective governments in order to penetrate into the Ottoman Empire at a time of European imperialism. However, the Ottoman State was not an object but a subject in the face of this penetration; and tried to handle them in an active way. 332

Kültürel miras geçmişten gelen değerler bütünü olarak bugün içerisinde var olur ve gelişmeye devam eder. İnsan ve mekan arasındaki dinamik ilişki sonucu oluşan kültürel miras alanları bugün bir bütün olarak ele alınmakta, kendine özgü değerleri ile birlikte korunmaktadır. Son zamanlarda, global eğilime benzer şekilde, Türkiye'de miras alanları yoğun ilgi görmektedir. Özellikle kentlerdeki tarihi yapılar ve tarihi yaşam alanları popülerlik kazanmaktadır. Tarihi dokuya yönelik artan bu yoğun ilgi kentlerdeki miras alanlarına baskı oluşturmaktadır. Koruma müdahaleleri ile başlayan aktiviteler tarihi kentlerde hızlı değişimi tetiklemektedir. Benzer şekilde Ayvalık kültür miras alanı kısa süre içerisinde popülerlik kazanmış ve hızlı bir değişim içerisine girmiştir. Hızlı değişim, özellikle kentin yerel karakterine zarar vermekte, somut ve somut olmayan değerlerini tehdit etmektedir. Bu türden geri döndürülemez zararları göz önüne alarak, değişime sebep olan yoğun ilginin altındaki sebeplerin ve değişimin dinamiklerin analiz edilmesi gerekmektedir. Bu çalışma kapsamında, Ayvalık'taki değişim sürecinin incelenmesi, değişimin altında yatan sebepler ve sonuçların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Özellikle değişimin oluşumu göz önüne alınarak, yerel değerleri tehdit eden hızlı değişimin altındaki sebepler incelenmiştir. Bu bağlamda, Ayvalık kültür miras alanı üzerinde durulmuş, değişimin tarihsel geçmişi ele alınmıştır. Koruma politikaları ve plan kararları incelenmiş, değişim sürecinde etkisi tartışılmıştır. Dışarıdan gelen ilgi ve yerel dinamiklerin analiz edilebilmesi için nitel çalışma yürütülmüş, yeni gelenler ve yerel aktörler ile yapılan derinlemesine görüşmeler kapsamında değişimin dinamikleri, nedenler ve motivasyonlar incelenmiştir. Cultural heritage which is a set of values inherited from past, is a dynamic concept that progress, develop and adapted in time. Cultural heritage that is constituted with the dynamic relationship between place and people, needs to be enhanced holistically to conserve whole intrinsic value within heritage places. Recently, in parallel with the global trend, heritage places have started to generate more attraction in Turkey. Particularly, historic buildings and quarters in cities have been gradually gaining more popularity in society. Thereupon, this growing interest put pressure on heritage places in cities. Since historic urban areas subjected to rapid change which is stimulated by conservation activities undertaken.In a similar manner, Ayvalık has gained popularity in short time and engaged in a rapid change. Rapid changes pose threat to the local character of heritage places in city, tangible and intangible values among that place. Regarding the irreversible damages on cultural heritage, it is needed to understand the underlying reasons and mechanism stimulated interest towards historic environment and lead to changes. In this in research, it is aimed to observe the process of change in Ayvalık and to assess the underlying dynamics and results of the change. The main consideration of this research is to understand the formation of change and assess the dynamics that lead to rapid change threatening local values. In order to evaluate the change, qualitative research has been conducted and by means of in-depth interviews conducted by newcomers and local agents underlying dynamics on individual basis, reasons and motivations have been analyzed. 167

Tarihi araştırmalarda gerçeklere ulaşma açısından oldukça önemli bilgiler içeren Şer'iyye Sicilleri, Osmanlı tarihinin önemli arşiv kaynaklarından biridir. Yüksek Lisans Tezinde 2124 numaralı Safranbolu Şer'iyye Sicili (Mikrofilm No; 8332) çalışılmıştır.Giriş bölümünde Safranbolu'nun kısa bir tarihçesi, idari yapısı, nüfusu hakkında bilgilerin yanında, şer'iyye mahkemeleri ve şer'iyye sicilleri hakkında da açıklamalara yer verilmiştir. Belgelerin içerikleri özet olarak verilmiştir. Transkripsiyon basit şekilde yapılarak, çalışmalar tablolaştırılmıştır.Anahtar Sözcükler : ġer‟iyye Sicilleri, Safranbolu (Zağferanbolu), Kadı, Mahkeme, Sharia Registers, which contains important informations in terms of Turkish History, is one of the important archieve sources of Ottoman history. The section including the years H.1251-1258 / M.1835-1843 of 2124 numbered (Microfilm No; 8332)Safranbolu Sharia Registers were studied.In introduction part, besides the informations about brief history, governing structure and population of Safranbolu, explanations about Sharia Registers and Religious Courts are also mentioned. It is ended with conclusion and study assessment part by making the transcription in a simple way, and also it was tabulated. 211